‘Hier. Hij was van mijn overleden echtgenote en ik ken niemand anders die hem past. Iedereen in mijn vriendenkring is te gevuld. Maar jij bent mager genoeg en zo te zien kan je wel een goede winterjas gebruiken.’
De buurman, een forse man van rond de zeventig, overhandigde me een loodzware bruin leren jas, gevoerd met bont. Made in Mongolia stond op het labeltje. Ik had al een winterjas, een korte michelinmannetjesjas. Hij duwde de jas in mijn armen, draaide zich om en verdween in zijn huis.
Ook ik verdween, in de jas. Hij was werkelijk reusachtig.
Wat kijk je blij!
Logisch!
Ik word ook blij hiervan !
die jas is niet van zijn overleden echtgenote, maar van hemzelf, want hij sluit links over rechts!
Hahahaha!!!!